Ο ρόλος της Επιστημονικής Ομάδας είναι να παρακολουθεί την υγεία, την πορεία της προπόνησης και της απόδοσης του αθλητή. Για να επιτευχθεί αυτό, πραγματοποιούνται οι κατάλληλες εξετάσεις, τα αποτελέσματα συσχετίζονται με προηγούμενες εξετάσεις του αθλητή, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη φάση της προπόνησης και γενικά το ιστορικό του αθλητή,  έτσι ώστε η βελτίωση να γίνεται χωρίς να προκληθεί  κόπωση,  αποφεύγοντας έτσι τον τραυματισμό του αθλητή που θα είχε σαν  συνέπεια την μακρόχρονη αποχή του από την προπόνηση.

 

Οι ανάγκες παρακολούθησης των  αθλητών διαφοροποιούνται ανάλογα με το αθλητικό τους επίπεδο. Όλοι οι ασκούμενοι  έχουν ανάγκη παρακολούθησης, δεδομένου ότι καταρχάς, όσους ασχολούνται με τον αθλητή, ενδιαφέρει η διασφάλιση της υγείας του και ακολούθως η βελτίωση της φυσικής του κατάστασης.

Όσο όμως προχωράμε από τον κοινό αθλητισμό προς τον πρωταθλητισμό και ανάλογα με το προπονητικό επίπεδο του αθλητή υπάρχουν και τα ανάλογα επίπεδα της επιστημονικής  παρακολούθησης, χρησιμοποιώντας  εξειδικευμένες  εξετάσεις και ειδικές δοκιμασίες.

 

Όταν ένας αθλητής κάνει καθημερινή προπόνηση και έχει τουλάχιστον έναν αγώνα την εβδομάδα,  είναι φυσικό επακόλουθο η κόπωση. Το θέμα είναι το μέγεθος και το είδος της κόπωσης. Σήμερα με τις αναλυτικές δυνατότητες και  την επιστημονική εμπειρία που υπάρχει έχουμε την δυνατότητα να  << μετρήσουμε >>   την κόπωση και το σημαντικότερο να προλάβουμε την εξέλιξη και μεγιστοποίηση της.

Αρχικά, η κόπωση δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν πρόβλημα (λειτουργιών), αλλά ως μηχανισμός προστασίας του οργανισμού και φυσικά σαν πρώτος κώδωνας  κινδύνου που πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη μας στην επιστημονική παρακολούθηση των αθλητών.

Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε, ότι όσο είναι υγιής και συστηματικά προπονημένος ο αθλητής τόσο λιγοστεύουν οι  πιθανότητες να εμφανιστούν τα συμπτώματά της κόπωσης και κυρίως τα αποτελέσματα της, ένα εκ των οποίων είναι και οι συχνοί τραυματισμοί ή το πολύ σύνηθες η ομάδα ή ο αθλητής να μην αποδίδει  καλά. 

 

Η συνεργασία της επιστημονικής ομάδας με τον γυμναστή έχει σαν αποτέλεσμα τα προπονητικά ερεθίσματα να είναι  αρκετά ώστε να προκαλούν βελτίωση, διότι πολλές φορές με τον φόβο μήπως κουράσουμε τον αθλητή, τελικά δεν τον βελτιώνουμε. Απαραίτητη  είναι και η συνεργασία του αθλητιάτρου με τους γονείς του αθλητή, ώστε να δοθεί  από τον γιατρό η κατάλληλη αγωγή όταν και όπου χρειάζεται.

 

 

Dr. Έρη Σγουράκη

Βιοχημικός της Άσκησης

Τηλ. Κιν.:  6946290587

e-mail :  erisgouraki@yahoo.gr